Weremowice

Położenie geograficzne (23°24'E i 51°05'N)

Miejscowość nad Uherką, zamieszkana w 2000 r. przez 329 osób i złożona z 68 gospodarstw.

Wymieniana źródłach historycznych od 1423 r. Wchodziła w skład dóbr Uher i pierwotnie należała do     parafii pw. Rozesłania Świętych Apostołów w Chełmie (obecnie parafia pw. Wszystkich Świętych w Depułtyczach).

W 1588 r. król Zygmunt III Waza nadał Weremowice (dobra ruchome i nieruchome) Janowi Skaszewskiemu. Dobra przypadły królowi prawem kaduka po niejakim Sylskim. Jan Skaszewski zasłużył się w wyprawach Stefana Batorego i podczas obrony Krakowa przed oddziałami austriackimi. Weremowice otrzymał dzięki wstawiennictwu Jana Zamoyskiego.

W 1827 r. (według informacji zawartych w „Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego…”) istniał tutaj młyn wodny oraz szkoła początkowa. W tym czasie w Weremowicach istniało 39 domów i zamieszkiwały 122 osoby.

Młyn nad Uherką

W okresie międzywojennym istniała w miejscowości szkoła powszechna, w której w 1918 r. uczyło się 60 dzieci. Od 1926 r. pracowała tutaj Cecylia Folwarczna, a od 1933 r. Franciszka Wojciechowska.

Dawna szkoła podstawowa

Tuż przed wybuchem wojny został jeszcze zatrudniona Antonina Węgłowska (od 1937 r.). Na terenie Weremowic zachował się drewniany młyn z 1920 r., murowany budynek szkoły z przełomu XIX i XX w. oraz 15 domów z przełomu XIX i XX w.