• Drukuj

Szczegóły

Utworzono: 13.07.2015 12:43

Odsłony: 1980

75 lat temu por. pil. Antoni Ostowicz zapisał się na trwałe w historii polskiego lotnictwa: 19 lipca 1940 r. jako pierwszy polski lotnik startujący z Wysp Brytyjskich zestrzelił niemiecki samolot, a rankiem 11 sierpnia 1940 r. poległ w walce - również jako pierwszy Polak startujący do walki z brytyjskiego lotniska. 19 lipca „powróci” do rodzinnego Rożdżałowa, do wolnej Polski, za którą walczył i zginął. O godz. 14.00 rozpocznie się uroczystość odsłonięcia Tablicy Pamięci por. pil. Antoniego Ostowicza w asyście honorowej Kompanii Reprezentacyjnej Sił Powietrznych z 41. Bazy Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie oraz Orkiestry Wojskowej z Radomia.Hołdem uczestnikowi Kampanii Wrześniowej i Bitwy o Anglię oraz niewątpliwie niecodzienną atrakcją dla uczestników uroczystości będzie przelot Zespołu Akrobacyjnego „Biało-Czerwone Iskry”, pozwolą na to warunki atmosferyczne i techniczne. Zapowiedziała również swój udział lotnicza grupa rekonstrukcyjna. Po uroczystości zapraszamy na poczęstunek. Serdecznie zapraszamy wszystkich na tę wyjątkową uroczystość.

  Urodził się 22 maja 1911 roku z ojca Ludwika i Zofii z domu Kiwińska, w Rożdżałowie. Miał dwóch braci: Henryka i Michała oraz siostry: Marię, Emilię i Bronisławę. W atmosferze domu wartości Bóg - Honor - Ojczyzna były czymś naturalnym i oczywistym. Po ukończeniu szkoły powszechnej dostał się do Seminarium Nauczycielskiego w Chełmie, apo zdaniu matury, od sierpnia do listopada 1931 r. odbył kurs unitarny w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, po czym wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Szkołę ukończył w sierpniu 1932 r. i jako kapral podchorąży pilot dostał przydział do eskadry treningowej l Pułku Lotniczego w Warszawie. W październiku tego roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. SPL ukończył z dwudziestą lokatą i 14 sierpnia 1934 r. został promowany na podporucznika, po czym dostał przydział do 22 Eskadry Liniowej 2 Pułku Lotniczego w Krakowie-Rakowicach jako obserwator i pilot. Osiem miesięcy później, 15 kwietnia 1935 r. został skierowany na Kurs Wyższego Pilotażu w Grudziądzu. Ukończył go 28 czerwca z piątą lokatą, po czym został przydzielony jako pilot do 123 Eskadry Myśliwskiej 2 Pułku. 1 kwietnia 1936 r. został przeniesiony do 121 Eskadry Myśliwskiej tegoż pułku. Od 1 czerwca 1937 r. był w tej eskadrze nie tylko pilotem, ale również oficerem technicznym. Dwa miesiące później należał do trójki pilotów (por. Władysław Nowak, ppor. Antoni Ostowicz i kpr. Jan Kremski) reprezentujących III/2 Dywizjon Myśliwski 2 Pułku Lotniczego, którzy zajęli pierwsze miejsce w ogólnopolskich Centralnych Zawodach Myśliwskich rozegranych w Toruniu od 4 do 10 października 1937 r.  1 grudnia 1938 r. ppor. Antoni Ostowicz został odkomenderowany do Instytutu Technicznego Lotnictwa w Warszawie jako pilot Eskadry Prototypów Samodzielnego Dywizjonu Doświadczalnego Lotnictwa (SDDL). Służył tam następnie do wybuchu wojny. 19 marca 1939 r. został awansowany na stopień porucznika. 1 września 1939 r. brał udział w ewakuacji samolotów SDDL na lotnisko Ogrodzieniec. Od 15 września kierował ewakuacją Szkoły Podchorążych Lotnictwa z miejscowości Malowana w kierunku granicy rumuńskiej. 17 września dotarł z transportem do Śniatynia i 18 września przekroczył granicę. 15 października wydostał się z Rumunii, poprzez Bejrut, Marsylię, dotarł do Wielkiej Brytanii w grudniu 1939 r., w pierwszej grupie polskich lotników. Jak wszyscy przybywający w tym okresie na Wyspy Brytyjskie wstąpił do RAF Volunteer Reserve. Dostał nr służbowy 76705. Kiedy 25 stycznia polski personel w bazie Eastchurch podzielono na cztery dywizjony, por. Ostowicz został przydzielony do czwartego z nich, pod dowództwem ppłk. pil. Michała Bokalskiego. Już wkrótce okazało się, że dla Brytyjczyków kluczowe znaczenie ma każdy pilot myśliwski i Polaków zaczęto kierować do dywizjonów RAF po kilku albo nawet pojedynczo. Jednym z pierwszych był Antoni Ostowicz: 16 lipca 1940 r. wraz z kolegą z Instytutu Technicznego Lotnictwa, kpt. inż. Wilhelmem Pankratzem, dostał przydział do 145 Dywizjonu Myśliwskiego RAF. Już trzy dni później, 19 lipca 1940 r. ok. 17:55 zaliczono mu udział (1/2) w zestrzeleniu samolotu Henkel 111. 11 sierpnia 1940 r. ok. 9:35 por. Antoni Ostowicz wystartował z lotniska Tangmere w samolocie Hawker Hurricane I nr V7294 na patrol bojowy nad kanałem La Manche. Był to jego 38. lot bojowy/operacyjny w okresie Bitwy o Anglię. Około 10:35 poległ w walce powietrznej, zestrzelony do morza koło Swanage. Por. Antoni Ostowicz został pośmiertnie odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, a także Polową Odznaką Pilota.